Za kilkanaście dni minie pół roku odkąd mamy małego Misia. Gdybym miała podsumować ten czas, to wszystko było i jest zupełnie inaczej niż sobie wyobrażałam.
Nie da się mieć kontroli nad wszystkim, do czego byłam bardzo przyzwyczajona... Planowanie czegokolwiek to czysta abstrakcja - włącznie z planami powrotu do aktywności 'zawodowej'. Przed porodem myślałam sobie - ok, miesiąc dam sobie luzu - potem wracam do pracy... Potem -ok, 3 miesiące... 4, a może pół roku. Teraz widzę, że ten klasyczny, roczny macierzyński to jest absolutne minimum (przynajmniej dla mnie), żeby nacieszyć się nową rolą, ale też do niej przywyknąć i wypracować nową 'normalność'.
Dzisiaj nie wyobrażam sobie dzielenia czasu pomiędzy Misia, a pracę... nie tylko ze względów emocjonalnych, ale i fizycznych. Brak snu, ogólne zmęczenie itp. skutecznie powstrzymują od podejmowania ambitnych wyzwań ;) na wszystko przyjdzie odpowiednia pora - tymczasem - spać! :)
